چرا هیچ کس درباره کاشی سنتی ایرانی صحبت نمی کند و امروز چه کاری باید انجام دهید

با پایان دهه اول انقلاب ۵۷ ایران و پس از جنگ هشت ساله، تفکری بر دولتمردان ایران حاکم شده بود که میگفتند فساد اقتصادی بد نیست و فساد روغن چرخ توسعه است لذا نباید خیلی هم با فساد مبارزه کرد. سید ظهیرالدین مرعشی نام مازندران را نوساخته و جدید میداند و مینویسند ازمار نام کوهیست که از گیلان تا لار و قصران کشیده شده است و درون دیواری را که مازیار دستور ساختن اش را داد مازندرون میگفتند. تا اینکه در سال ۱۳۱۴ ش/۱۹۳۵ م، وزارت آموزش و پرورش فارس آخرین اقدام مهم و شایسته را به ابتکار علیاصغر حکمت، وزیر آموزش و پرورش وقت، انجام داد و ترتیب ساخت یک بنای جدید دادهشد. بر اساس اسناد منتشر شده بانک مرکزی آقای شریف امامی به تنهایی در یک سال منتهی به انقلاب بیش از یک میلیون دلار از ایران خارج کرده است که ارزش فعلی این مبلغ در حال حاضر بیش از یک میلیارد دلار است. بر اساس اسناد سفارت انگلیس، رضاشاه ملاکان بزرگ را مجبور به تغییر مالکیت زمینهایشان به نام خود میکرد. در نتیجه در جریان مشروطه، منافع عدهای خاص تأمین شد تا اینکه قانونگرایی اساس قرار بگیرد.

واگذاری برخی از کارخانجات مصادره شده به بخش خصوصی مطابق اصل ۴۴ قانون اساسی باعث ایجاد نوعی از مالکیت بنام خصولتی شد که با وجود قرار داشتن در فهرست شرکتهای خصوصی چون تعدادی از سهام آنها در اختیار نهادها است در زمره شرکتهایی غیردولتی نیز قرار میگیرند و وضعیت نامشخصی دارند که خود زمینههای فساد را افزایش میدهد. در مستند «حمکران شوش» מושל שושן که پیرامون عملکرد دهها ساله وابسته نظامی اسرائیل در ایران، یعقوب نیمرودی ساخته دشه است با افتخار عنوان میشود که وی موفق به فروختن تعدادی آشپزخانه صحرایی به ارتش ایران شده است در حالیکه ارتش ایران اساساً نیازی بدان نداشته است. توجّه مهم: افرادی که پایان خدمت ندارند، در صورت عدم ثبت نام در مدرسه، به عنوان ترک تحصیل شناخته شده و غیبت نظام وظیفه خواهند داشت! مدرسه غیاثیهٔ خرگرد که در شهرستان خواف قرار دارد مربوط به دورهٔ تیموریان است و به عنوان یکی از قدیمیترین مدارس ایران شناخته میشود. شدت فساد به حدی رسید که احمد توکلی روز جمعه، ۱۸ اسفند ۱۴۰۲، در همایش سراسری «دیدهبان شفافیت و عدالت» گفت در ابتدا فرد با «ترس و لرز» به فساد تن میدهد، در مرحلهٔ بعد «فساد سیستمی و شبکهای و بعد قانونی میشود» و در نهایت به مرحلهای میرسد که جمهوری اسلامی در آن قرار دارد یعنی دولتیها مُسَخر میشوند.

گفته میشود نظام اداری ایران در دوران جمهوری اسلامی فاسدتر گشته است. تا جایی که بارون رویترز مستقیماً یکبار گفته بود که اطرافیان شاه در اخذ رشوه سیری ناپذیر هستند و او از اینکار خسته شده است. به گفته آبراهامیان رضاشاه از یک قزاغ پاپتی به ثروتمندترین فرد ایران مبدل شده بود تا جایی که در زمان مرگ خود بیش از سه میلیون دلار دارایی و بیش از سه میلیون هکتار زمین از خود به ارث گذاشت. بهدست محمد میرزا ملک آراء در زمان فتح علی شاه ساخته شد و عمارتهایی شبیه چهل ستون اصفهان در آن احداث نمودند که البته در زمان رضاشاه و به دستور وی پادگان شد. موسیو نوز که نظمی بر گمرکات اعمال کرده بود کنار رفت، خواستههای بسیار فرعی در صنوف پایتخت برآورده شد (عسگر گاریچی برکنار شد) و تأسیس عدالتخانه از اهداف اصلی محو شد و مجلس شورا تأسیس شد تا نمایندگان گروههای قدرت را در پایتخت میزبان باشد و در عمل نیز غیر از محل نطق و خطابه کارکرد دیگری نشان نداد؛ یعنی عدالتخانه، بهعنوان «تنظیمگر» رابطه حکومت و ملت ایجاد کاشی کاری به انگلیسی نشد. مورد دیگری که باید در کشاورزی معاصر مورد توجه قرار گیرد بحث تغییرات اقلیمی و مصرف آب است.

نهایتاً ایلون لوی Eylon Levy سخنگوی دولت اسرائیل در مقاله ای که در روزنامه تایمز آو ایزرائل منتشر شد اطلاعات بیشتری در این باره ارائه کرد. کتیبه ای نیز ساخت این بنا را توسط والی شیبانی بلخ، عبدالمؤمن شیبانی نشان میدهد. آنها مبلغی را که برای خرید مقام خود پرداخته بودند، از مردم طلب میکردند. عباس میلانی معتقد است یکی از پایههای اصلی نارضایتیهای مردم که منجر به انقلاب ۵۷ ایران شد، فساد مالی در میان قدرتمندان بود. رشوه در این دوره عادی بود و شامل: پیشکش، مداخل، سیورسات و جعاله میشد. وزیران و بزرگان قوم پیشکش میدادند و میگرفتند، دیوانیان مداخل داشتند، لشکریان سیورسات میبردند و آخوندهای درباری کلاه شرعی بر سر آن گذاشته و جعاله میخواندند. رشوه خواری به مفهوم کلی شامل پیشکش، مداخل، سیورسات و جعاله میشده و هرکدام از این موارد در جای خود به یک نام مخصوص رواج داشت. هرگونه اکسید شدن این لایه مستقیم بر روی قدرت ماده تأثیر گذاشته و، در نتیجه - در مورد مدارگرد- باید تا جای ممکن از میزان آن کم کرد تا بتواند در چندین مأموریت عملکرد بالایی داشته باشد. پس از انقلاب ۵۷ مصادره های گستردهای انجام شد و کارخانجات و باغات و کشت و صنعتها و املاک زیادی در اختیارهای بنیادهایی قرار گرفت که بدون شفافیت عمل میکنند و با اینکه بعضی از أنها از دولتها بودجه سالانه دریافت میکنند راجع به میزان دخل و خرج خود به دولت گزارشی ارایه نمیدهند بعضاً مالیات نمیدهند و همکاری نمیکنند.